Andrzejówka i okolice
Schronisko PTTK "Andrzejówka" – schronisko położone na Przełęczy Trzech Dolin pod szczytem Waligóry (936 m n.p.m.) w Górach Suchych, cz. Gór Kamiennych w Sudetach Środkowych.
Schronisko zostało otwarte 21 października 1933 przez towarzystwo turystyczne z Wałbrzycha WGV z inicjatywy jego prezesa, aptekarza Andreasa Bocka, od którego imienia nazwano je Andreasbaude. Projektantem był wałbrzyski architekt F. W. Kronke, a autorem wystroju wnętrz H. Brochenberger, roboty murarskie wykonała firma Becker&Bergman z Wałbrzycha, a konstrukcje drewniane wałbrzyska firma Patrick. Był to nowoczesny obiekt wyposażony we wszystkie instalacje. W momencie otwarcia w obiekcie było 220 miejsc gastronomicznych w 3 salach jadalnych oraz 25 miejsc noclegowych - 3 pokoje 1-osobowe, 8 pokoi 2-osobowych oraz 2 pokoje 3-osobowe. Nocleg kosztował 1,75 - 2,25 marki. Pierwszymi właścicielami było małżeństwo O. i M. Rubartsch - szynkarze spod Dusznik. W 1936 przez dwa tygodnie mieszkała w "Andrzejówce" królowa holenderska Wilhelmina z córką księżną Julianą. w 1944 obiekt zajęły władze niemieckie i przekazały Hitlerjugend, jako miejsce odpoczynku i szkolenia. W styczniu 1945 przejął je Wehrmacht na siedzibę grupy obrony przeciwlotniczej. W maju 1945 rodzina Rubartsch opuściła obiekt, przejęło je Dolnośląskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego jako dom kolonijny, a w 1948 wałbrzyski oddział PTT (choć nadal służył jako miejsce organizowania kolonii). Oficjalne otwarcie jako schroniska PTTK następuje w 1953 - obiektowi nadano imię Mirosława Krajewskiego, jednak ta nazwa nie przyjmuje się wśród turystów. W 1955 zaadaptowano sąsiedni budynek jako część noclegową i zwiększono w ten sposób liczbę miejsc do 100 - obecnie ten budynek jest opuszczony i nie używany. W 1968 obok "Andrzejówki" powstały pierwsze wyciągi narciarskie, a w 1978 pierwszy Bieg Gwarków. W 1981 na ścianie schroniska odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci znakarza Jerzego Cholewickiego. W sierpniu 2009 schronisko zajęło piąte miejsce w rankingu schronisk górskich PTTK, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej n.p.m. Dwa lata później, w sierpniu 2011 zajęło drugie miejsce w drugiej edycji rankingu.
Szlaki turystyczne w okolicach Schroniska Andrzejówka
W Andrzejówce byłem 21 października 2012 roku. Dojechaliśmy do dzielnicy Glinik Stary autobusem linni 10, wysiedliśmy na ostatnim przystanku. W tych okolicach jest już tylko kilka domów i kończy się Wałbrzych. Asfaltem dotarliśmy do Rybnicy Leśnej, a stamtąd, cały czas pod górę, do Andrzejówki. Po drodze mijaliśmy kopalnię melafiru.
Melafir, paleobazalt – pochodząca z paleozoiku (karbon, perm) zasadowa, wylewna skała magmowa o strukturze porfirowej lub migdałowcowej i szarofiołkowym, czerwonobrunatnym lub zielonoczarnym zabarwieniu uzyskanym wskutek wtórnych przeobrażeń. Młodopaleozoiczny odpowiednik bazaltu. W skład melafiru wchodzą głównie plagioklaz, piroksen, oliwin. W Polsce występują w Sudetach – w niecce śródsudeckiej (Góry Kamienne, Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie) i niecce północnosudeckiej (Góry Kaczawskie, Pogórze Kaczawskie, Pogórze Izerskie) oraz w rejonie śląsko-krakowskim (Rudno, Regulice). Melafir stosowany jest w budownictwie, szczególnie w budownictwie kolejowym (frakcje tłuczniowe) i budownictwie drogowym (frakcje grysowe).
W okolicach schroniska Andrzejówka było sporo turystów gdyż była ładna, słoneczna pogoda. Odpoczęliśmy na ławce zrobionej z kłody drewna i ruszyliśmy w drogę szlakiem do Głuszycy przez górę Jeleniec Mały i ruiny Zamku Rogowiec (super widoki stamtąd są na góry), z którego ciężko było zejść bo było stromo, kamieniście i walały się mokre liście. Szliśmy potem długo przez las i gdy już zaczynało być ciemno doszliśmy do wsi Grzmiąca gdzie jest stary drewniany kościół. Jak było już całkiem ciemno dotarliśmy do stacji kolejowej Głuszyca i wróciliśmy szynobusem do Wałbrzycha.
